คนที่เล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดจะรู้ดีว่ามันเลอะเทอะแค่ไหน เวลาที่เหงื่อออกมากเท่าไหร่ทรายก็ติดตัวมากขึ้นเท่านั้น ปัดเท่าไหร่ก็ไม่หมดสักที

แต่การแข่งโอลิมปิกครั้งนี้คุณรู้หรือไม่ว่ามันพิเศษกว่าทุกครั้ง เพราะทรายที่ใช้ในสนามแข่งขันมันไม่ติดตัว เพราะเค้าควบคุมประเภทของทรายที่นำมาใช้อย่างเข้มงวด “ห้ามมีเศษหินหรือเศษเปลือกหอยปนมา, เนื้อทรายต้องไม่หยาบหรือละเอียดเกินไปจนติดตัวผู้เล่น” ฟังดูแล้วก็ยุ่งยากเหมือนกันเนอะกว่าจะหาทรายประเภทที่ต้องการได้ เพราะเค้าไม่ได้ใช้แค่ตาหรือการสัมผัสมาช่วยเลือกหรอกนะ แต่ใช้วิทยาศาสตร์สร้างขึ้นมาเลยล่ะ

ย้อนกลับไปเมื่อปี 2008 โอลิมปิกที่กรุงปักกิ่ง ทรายที่ใช้ในการแข่งขันนำเข้ามาจากเกาะไหหลำที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเกาะฮาวายของประเทศจีน หลังจากนั้นก็นำมารดน้ำและใช้คราดมาเกลี่ยอย่างสม่ำเสมอเพื่อไม่ให้ทรายเกาะตัวกันแน่นจนเกินไป แต่โอลิมปิกครั้งนี้เค้าใช้วิทยาศาสตร์มาพัฒนาทรายสังเคราะห์ที่มีคุณสมบัติที่ต้องการขึ้นมาเลย:

องค์ประกอบของทรายทั่วไปของทรายที่พบบนผืนแผ่นดินก็คือซิลิก้า ที่ปกติจะอยู่ในรูปของผลึกควอตซ์ หรือไม่ก็แคลเซียลคาร์บอเนต เช่น อะราโกไนต์ ซึ่งธรรมชาติมักจะใช้เวลาสร้างมากกว่า 500 ล้านปีจากการย่อยสลายของปะการังและเปลือกหอย

ฟังดูเหมือนเป็นงานยากของนักวิทยาศาสตร์ ซึ่งแน่นอนว่าการผลิตมันขึ้นมาในตอนนี้รวมถึงในอนาคตอันใกล้ก็ยังมีราคาแพงอยู่ แถมการสร้างทรายประดิษฐ์ขึ้นมาเป็นงานที่ยากกว่าการจ้างคนมารดน้ำใช้คราดเกลี่ยทรายซะอีก แต่ซีก็อยากเห็นจริงๆค่ะว่าทรายที่ไม่ติดตัวเป็นยังไงกันนะ

VIA Gizmodo